Όταν η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την επίμονη ανησυχία που νιώθει για τα πάντα, μου εκφράζει με ύφος προβληματισμού, ανάμικτο με θυμό:
«Στην καθημερινότητά μου δε μπορώ να σκεφτώ σύμφωνα με τον τρόπο που συζητάμε στην θεραπεία. Συνειδητοποιώ ότι σκεπτόμενη με το γνώριμο τρόπο δε με βγάζει πουθενά. Κι όμως, δε μπορώ να το κάνω. Κι αυτό μου σπάει τα νεύρα!»
Εκείνη τη στιγμή χαμογελώ καταλαβαίνοντάς τη πλήρως, αισθανόμενος αμέριστη υπερηφάνεια γι’ αυτή. Παρατηρεί, όμως, το χαμόγελό μου και – για να πω την αλήθεια, χωρίς να καταλάβω τον τρόπο που το εξέλαβε – μου αντιτείνει:
«Μειδιάτε, όμως.»
Τότε, μη θέλοντας να χάσω χρόνο να αποφύγω την όποια ανούσια παρερμηνεία, της μοιράζομαι:
«Το μειδίαμά μου είναι σύμφωνο με το συναίσθημά μου. Και αυτή τη στιγμή νιώθω μεγάλη υπερηφάνεια για εσάς. Το ότι προσπαθείτε να βάλετε το “φίλτρο της ψυχοθεραπείας” στον ήδη μαθημένο δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης σας, δηλώνει το μεγάλο κίνητρό σας να το πετύχετε, μολονότι είναι αρκετά δύσκολο. Είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Και πρέπει να το αναγνωρίσετε στον εαυτό σας, ανεξαρτήτως της επιτυχίας ή όχι. Αλλά θα ήθελα να μάθω πόσο πιστεύετε το συναίσθημά μου.»
Και εδώ με μια στάση του σώματος που έδειξε να “μαζεύεται” απαντά:
«Ξέρετε δε το πιστεύω και πολύ. Το βλέπω με μια μικρή καχυποψία. Αν και ξέρω ότι εδώ πρέπει (!) να υπάρχει συναίσθημα και από τις δύο πλευρές, θεωρώ ότι μου λέτε ένα “λευκό ψέμα”, για να μου δώσετε θάρρος, ούτως ώστε να μην παρατήσω την προσπάθεια.»
Κατανοώντας, πάλι, πλήρως τη συλλογιστική της, τη ρωτώ:
«Αν λάβουμε υπόψη την ιστορία σας, πότε κάποιος σας έκανε να νιώσετε πως αυτός αισθάνεται περήφανος για εσάς, λαμβάνοντας υπόψη και εκείνο το 19, 3 το οποίο δεν ήταν αρκετό για κανέναν;»
Απαντά έτσι:
«Σύμφωνα με το σκεπτικό σας, κανένας.»
Και έτσι συνεχίζω:
«Άρα δεν είναι εντελώς δικαιολογημένο το ότι δε μπορείτε να συνδεθείτε με το δικό μου συναίσθημα υπερηφάνειας;»
Σκεπτική, συμφώνησε.
Στην επόμενη συνεδρία θα της μοιραστώ αυτό:
«Πώς να μην νιώθετε για όλα ανήσυχη όταν κανένας δε φρόντισε να καθησυχάσει τη μικρή Στέλλα λέγοντάς της “σώπα, ησύχασε! Μια χαρά τα πας!»
(το όνομα έχει αλλαχτεί λόγω απορρήτου)
Καζανάς Γεώργιος
Ψυχολόγος